Ik dacht dat ik het woord transformatie inmiddels wel begreep. In met mijn hoofd wist ik heel goed wat de betekenis was. En afgelopen jaar heb ik op alle andere niveaus transformatie mogen doorvoelen, doorleven en begrijpen.

Met verandering van werk is alles begonnen, of nee eigenlijk al eerder, de intentie neerzetten om te veranderen, eind 2018, bracht al de verandering met zich mee. Na vele gesprekken en een intensief assessment werd ik aangenomen bij SWZ zorg in Son en Breugel als Ontwikkelcoach. Mijn opdracht was, samen met 5 andere collega’s, om de organisatie en de teams te begeleiden in hun proces naar zelforganisatie ofwel teams begeleiden in hun missie meer merkbare mensgerichte zorg met hart en hoofd. Met mijn ideeën over zelforganisatie, eigenaarschap en opgedane kennis en ervaring startte ik op 1 april 2019.

Het afgelopen jaar heb ik veel geleerd over zowel de theorie als de praktijk van o.a. systemisch coachen, het inrichten van de ondersteuning binnen de organisatie en het coachen van multidisciplinaire teams. Hoe je zaken bijvoorbeeld beter niet kunt aanpakken en wat er nodig is om meer bewustwording te creëren. En nog heel veel meer.

Er zijn boeken over geschreven (o.a. reinventing organizations, herverdelen van eigenaarschap, de gelukkige organisatie) ik heb ze allemaal gelezen en er zijn mooie projecten in opgezet, lees buurtzorg. Maar tot op vandaan heb ik nog niemand ontmoet die het recept tot succes heeft als het gaat om veranderingen binnen zorginstellingen. In heel deze transformatie is het pionieren en ontdekken wat werkt. Dat maakt het heel erg leuk als je graag nieuwe dingen wilt ontdekken en uitproberen, maar ook heel onveilig als je vertrouwen nodig hebt. En tussen dit spanningsveld vind volgens mij de verandering plaats.